عقاب وشتر

ای عقاب بلند پرواز 

        ای اوج گیرنده 

با بالهای عشق درآسمان ابری سیاه من پر نزن 

دور شو وبه آسمان لاجوردی برو 

که تیری به سمیت نشانه میرود 

تیر سیاهی که حتی نور رابه سیاهی میکشاند 

و ای شتر گریز پا 

ای توکه صحراهای بزگ را زیر پا مگیذاری 

صحراهای خشک وبی آب وعلف 

در صحرای من قدم مگذار 

که از گرمای ان دگر پاهایت توان رفتن نخواهد داشت 

و به بیراهه میروی 

زیرا که خود گم گشته  در این آسمان وصحرا ام